Welkom mooie lieve Jade

Vrijdagochtend 26 juni begon het (mijn vliezen waren gebroken). Op de verjaardag van mijn oma. Hoewel het toeval kan zijn blijf ik het bijzonder vinden en geloof ik dat oma ons een duwtje heeft gegeven :-). Ik was toen 3 dagen overtijd.

Aan het einde van de middag kwamen de weeën echt op gang en begon de pijn toe te nemen. Rond 23.00 uur vond ik het wel welletjes en wilde ik graag naar het ziekenhuis voor een ruggenprik. Toen de verloskundige het ziekenhuis belde was er nog maar één kraamsuite vrij, wat een geluk! Anders hadden we moeten uitwijken naar een ander ziekenhuis wat minimaal 45 minuten rijden zou zijn. Nu waren we er met 10 minuten. 

Eenmaal in het ziekenhuis aangekomen word je eerst aangesloten op allerlei toeters en bellen en moet je een vragenlijst beantwoorden. We waren zo een uur verder en dan is er nog geen prik gezet. Maar uiteindelijk was het zover en kon de prik worden gezet. Ik vond het doodeng want een spuit in m'n rug leek me geen pretje. Maar - met complimenten voor de anesthesist - ik heb er helemaal niets van gevoeld. En wat een verademing toen de prik begon te werken. Ik kon even bijkomen. Maar een paar uur later was ik weer een soort van terug bij af omdat ik weeënopwekkers toegediend kreeg. Een bijwerking van de ruggenprik is namelijk dat je weeën minder heftig worden en dat is natuurlijk niet de bedoeling. 

Na een lange nacht was het de volgende ochtend zover, de 10 cm bereikt! Helaas wilde ons meisje niet dalen en is - na 45 minuten proberen - ons medegedeeld dat een keizersnede de enige optie zou zijn. Door de vermoeidheid, de pijn en de hormonen barstte ik in tranen uit. Dit had ik niet verwacht.. Maar veel tijd om aan het idee te wennen was er niet. Een kwartier later werd ik naar de OK gereden en werd Fabian in een blauw pak gehesen. Ik kreeg nogmaals een ruggenprik en alle pijn verdween. Ik voelde geen geduw, geen getrek.. Niets. Alles was rustig en ik kon zowaar een grapje maken dat ik me in "Greys Anatomy" waande waarop iemand van het OK team antwoordde "alleen zijn hier geen McDreamy's" :-). Toen ik vroeg wanneer ze zouden gaan beginnen kreeg ik te horen dat ze al bezig waren. Niet lang daarna werd er geroepen "daar is ze". En meteen volgde er een lief huiltje. Een onbeschrijflijk moment waarbij ik niet anders kon doen dan meehuilen. Fabian ging - op mijn verzoek - meteen bij haar kijken en kwam enkele minuten later met haar terug. Ons meisje. Wat is ze mooi. 

Ze werd meteen op mijn borst gelegd en daar bleef ze een uur liggen. Onze dochter, Jade Cinta Mae. 51 cm en 3260 gram. 

De naam Cinta is een Indonesisch woord en betekent "liefde" of "houden van". De naam Mae is een vernoeming naar onze oma's. En Jade (op z'n Engels uitgesproken) is haar roepnaam. 

Na 4 dagen mochten we het ziekenhuis verlaten (waar overigens fantastisch voor ons is gezorgd!). En inmiddels is ze (al) 17 dagen, wat vliegt de tijd! Met Jade gaat alles goed en met mij ook. Ik mag 6 weken niet tillen en autorijden en moet nog wel veel rusten. Bij de operatie heb ik een liter bloed verloren en de vermoeidheid waar ik nog wat last van heb is een gevolg van de operatie. Maar dat zal ook met de tijd weer overgaan. Ook kijk ik positief terug op de bevalling. Soms hoor je dat mensen het gevoel hebben dat ze hebben gefaald omdat een keizersnede noodzakelijk was. Maar dit zie ik zelf niet zo.

Wij zijn in ieder geval intens gelukkig en genieten volop van ons mooie meisje!

Een persoonlijk compliment

Sinds het begin van mijn zwangerschap heeft Fabian de zorg voor alles in het huishouden op zich genomen. De boodschappen, de was.. noem het maar op. En dat naast een werkweek van zo’n 40 uur. In het begin was ik nogal beroerd door de zwangerschapsmisselijkheid en nu (25 weken zwanger) ben ik vooral erg moe na een werkdag en gaat alles wat moeizamer met zo’n dikke buik. Niets om over te klagen natuurlijk, maar dan is hulp van manlief toch wel erg welkom!

Zo nu en dan probeer ik hem dan ook te verassen met een leuk cadeautje. Ging ik voorheen nog met plezier de stad in, zoek ik voor nu voornamelijk vanuit mijn "luie stoel". Want winkelen is voor mij nu (al) een beste opgave en gaat gepaard met de nodige pauzemomenten. Niet echt efficiënt dus. Dit keer wilde ik hem verassen met een grote kaart en een toepasselijk cadeau en zo kwam ik bij Kaartwereld.nl terecht.

Bij Kaartwereld.nl kan je naast het bestellen van een kaart ook een leuk cadeautje toevoegen. Dit kan een doosje chocola zijn, een bos bloemen, een leuke ballon, een fles wijn, een knuffel.. en ga zo maar door. Wanneer je vóór 19.00 uur besteld, heb je je pakket morgen in huis. Ideaal dus (en iets wat mij vaak overkomt) als je “nog even snel” een cadeau nodig hebt omdat je bent vergeten een cadeau te halen. Of om iemand gewoon te verassen met een leuk pakketje op de mat!

Voor Fabian heb ik een grote bedankkaart besteld met daarbij “Het grote Jip en Janneke boek”. Een geschikt cadeau dacht ik zo omdat alles nu in het teken staat van ons kleine meisje en wie weet wordt het voorlezen van Jip en Janneke verhalen straks wel een “traditie” tussen vader en dochter..

Fabian had dit natuurlijk helemaal niet zien aankomen en was dan ook aangenaam verrast! Ik kan dus wel zeggen dat het overbrengen van een persoonlijk compliment goed gelukt is!

- Deze review bevat producten die door een merk of bedrijf zijn opgestuurd.   

Aanwinsten

In december won ik bij een Facebookactie van Seizoen en Stijl een leuke cadeaubon. Deze had ik nog niet uitgegeven, dus met de cadeaubon op zak besloot ik een bezoekje te brengen aan de fair.

Natuurlijk was het voor mij onmogelijk de fair met lege handen te verlaten.

Op de eettafel staat nu deze mooie grote schaal van PTMD. Ik kocht daarbij het foto-/kranshoudertje (van ik meen Hoffz?) en een leuk toefje. 

Thuis had ik nog een houten waxinelichthouder liggen die ik ook een plekje op de schaal heb gegeven. 

Ook nam ik een kleinere variant van de schaal van PTMD mee. Ze zijn erg vriendelijk geprijsd, dus daar hoef je het niet voor te laten ;-) En ik weet zeker dat ik er t.z.t. een geschikt plekje voor heb. De twee kleine porseleinen schaaltjes zijn van het merk D&M Depot in samenwerking met kunstenares Dominique Mosseray. Handig voor met een verjaardag om daar nootjes o.i.d. in te doen.

Tijdens het afrekenen zag ik nog dit lieve kaartje staan. Leuk voor op de babykamer.

In mijn vorige post beloofde ik foto's van mijn nieuwe kantoortje. Echter dacht manlief hier anders over. Fabian heeft namelijk alle babyspullen naar het kantoortje verplaatst, zodat hij aan de babykamer kan gaan beginnen. Dus nu staat er een kinderwagen, een maxi-cosi, een bak vol met kleding en noem het maar op.. Voorlopig dus nog geen foto's. Maar mij hoor je niet klagen, want een babykamer is natuurlijk ook een heel leuk project en hopelijk kan ik jullie daar snel meer van laten zien.

Bedankt voor alle leuke felicitaties op mijn vorige posten en aan alle nieuwe volgers welkom!

Allemaal een zonnig weekend gewenst!

Liefs, Cynthia 

Een meisje!

De mensen die mij kennen weten dat ik een erg nieuwsgierig persoon ben. Een pretecho (met geslachtsbepaling) kon dan ook niet uitblijven. Zo'n 75% was ervan overtuigd; het wordt een meisje. Terwijl de resterende 25% voor een jongen ging. Ons maakte het natuurlijk niets uit, als het maar gezond is (hoe cliché ook). Toch praat je er samen over. "Als het een jongen is dan.." en "als het een meisje is...". Gewoon lekker fantaseren over hoe het misschien gaat worden en op wie hij of zij lijkt.

Op 5 januari zaten we om 19.45 uur in de wachtkamer bij Jan Koning in Ochten (die staat in de regio bekend als dé man van de pretecho's en 4d echo's). Ook is hij echoscopist in het Ziekenhuis (voor de 20-weken echo). Best wel spannend dus, omdat hij eventuele afwijkingen al zou kunnen zien. En dan zit je toch iets minder rustig in de wachtkamer kan ik je zeggen..

Eenmaal aan de beurt mocht ik meteen gaan liggen en kon het onderzoek beginnen. Ons kleine aapje was lekker actief en had niet meteen behoefte er goed voor te gaan liggen, dus toen zijn we begonnen met eigenlijk het belangrijkste deel; is medisch alles in orde? En dat was gelukkig zo. Wat een opluchting!

Na wat beweeglijke minuten was daar de perfecte houding. "Zie je die twee streepjes?" vroeg Jan Koning, waarop ik meteen antwoordde "een meisje!". Voor mijn eigen bevestiging vroeg ik nog even of het echt een meisje is, omdat je weleens verhalen hoort dat bij de geboorte er toch een jongen tevoorschijn komt :-) (ik hoorde later in het ziekenhuis bij onze 20-weken echo dat het bij 5%(!) niet klopt). Maar hij was er zeker van. En bij de 20-weken echo werd dit ook nog eens bevestigd door een andere echoscopist.

En dan kan je ineens losgaan. Lekker shoppen! Ik houd niet van neutraal, dus kleding mag ook lekker geslachtsbepalend zijn. Niet dat ik gek ben op knalroze, maar het mag wel duidelijk zijn dat het een meisje is. Stoer met een vrouwelijk randje, zo kan je mijn smaak het beste omschrijven. En niet alleen ik ga los, ook mijn omgeving is niet te stoppen, zo lief! Zo zijn twee collega's (waaronder Mevrouw Haakgaren) aan de haak gegaan om een girafje, een konijntutteldoekje en een paar slofjes te maken in dezelfde stijl.

Ik voel me enorm verwend door familie, vrienden en collega's! 

Het kamertje is nog in progress (lees: het is nu nog een rommelkamer en moet echt opgeruimd gaan worden!). Maar ik kan natuurlijk al vertellen wat ik in gedachten heb. De basiskleur wordt wit. Één wand wordt voorzien van gouden muurstickers en de rest blijft allemaal wit. Met accessoires breng ik kleur in het geheel. En mocht je denken gouden muurstickers? Het klinkt kitsch, maar ik vind het echt heel leuk! Om er een beeld bij te krijgen onderstaand een plaatje van Pinterest:

Natuurlijk komen her en der wat stoere accessoires. Anders wordt het mij iets te zoet allemaal.

Ik hoop jullie de volgende keer mijn "kantoortje" te kunnen laten zien.Op bovenstaande foto's zien jullie al iets van het bureau dat Fabian heeft gemaakt met oude houtschotten. Maar de rest bewaar ik voor een volgende post ;-)

Fijne zondag allemaal!

Liefs, Cynthia

Gezinsuitbreiding

Zondag 12 oktober 2014 om 06.00 uur was het zover: een zwangerschapstest. Met mijn slaperige hoofd las ik de instructie en deed de test. En dan is het wachten geblazen. Toen er een tweede streepje in het scherm verscheen kon ik het niet geloven: zwanger! Om er zeker van te zijn dat ik niet gek was en de test mij niet in de maling nam deed ik er gelijk nog eentje met uiteraard hetzelfde resultaat. Wow, we worden papa en mama! Fabian moest nog even schakelen maar ik was al helemaal in de wolken.

De daarop volgende weken waren best zenuwslopend. Zou alles goed zijn? Waarom heb ik zoveel buikpijn? Op 7 november 2014 hadden we onze eerste afspraak bij de verloskundige staan en wat ging de tijd tot aan dat moment traag. Ik wist natuurlijk niet precies wat ik kon verwachten want dit is ons eerste kindje. Maar al snel werd ik "gezegend" met allerlei zwangerschapskwalen (ik heb ze bijna allemaal gehad!) waardoor ik me meer en zekerder zwanger voelde. Nu zeggen die kwalen natuurlijk helemaal niks, maar in mijn belevenis gaf het wat meer houvast en ook bevestiging dat ik nog steeds zwanger was. Alleen die misselijkheid (die bij mij de hele dag aanwezig was).. dat vond ik maar niks. Dus al snel heb ik de dokter gebeld voor tabletjes tegen zwangerschapsmisselijkheid die gelukkig een aanzienlijk deel van de misselijkheid hebben weggenomen.

En opeens is het dan toch gewoon 7 november 2014 geworden en mocht ik plaatsnemen voor de eerste echo. Ik bleek iets korter zwanger dan gedacht (ong. 7,5 week i.p.v. 8 weken) dus veel was er nog niet te zien, maar wel iets heel belangrijks: een kloppend hartje! Wat een opluchting. Toen Fabian dat zag was ook hij helemaal in de wolken. Hij wilde er denk ik eerst zeker van zijn dat alles goed zou zijn voordat hij zich echt ging verheugen.

Op 28 november 2014 hadden wij onze tweede echo en wat we toen zagen was onbeschrijfelijk. Onze kleine aap was druk aan het bewegen en aan het zwaaien met zijn armpjes en ging er op de juiste momenten goed voor liggen, zodat we hem of haar goed konden bekijken. Een prachtig gezicht! We hebben toen ook de "definitieve uitgerekende datum" te horen gekregen en dat is 23 juni 2015. Best bijzonder omdat 3 dagen later mijn overleden oma dan jarig zou zijn, dus wie weet wordt ons aapje wel op haar verjaardag geboren.

En nu ben ik inmiddels 14 weken zwanger en gaat het qua kwalen steeds beter. Mijn huid is nog wel een ramp (als ik de bakkerspraatjes moet geloven krijgen we dan dus een meisje?) en ook de misselijkheid is nog in lichte vorm aanwezig. Ook moet ik rekening houden met het feit dat ik gewoon sneller moe ben, maar dat vind ik niet zo rampzalig. En je weet ook waar je het allemaal voor doet, dus mag ik ook zeker niet (teveel) klagen.

Op 5 januari a.s. horen we of het een meisje of jongetje is d.m.v. een pretecho. En de uitkomst delen we dan ook met iedereen. Ik ben een erg nieuwsgierig persoon en wil het babykamertje natuurlijk wel leuk kunnen inrichten en dat gaat me makkelijker af als ik het geslacht weet. De kamer zal niet knalblauw of knalroze worden hoor, maar her en der wat accenten waardoor het duidelijk is dat het ofwel een jongenskamer ofwel een meisjeskamer is. Het zal in ieder geval stoer en een beetje industrieel worden. En met de gewonnen cadeaubon van Seizoen en Stijl (Facebook actie) kan ik vast en zeker al wat moois op de kop tikken :-)

Alleen de naam, die zeggen we niet. Er moet toch iets een verassing blijven!

Ik hoop dat voor iedereen 2015 een heel mooi jaar mag worden, vol gezondheid, liefde en geluk! Fijne feestdagen!

Liefs, Cynthia

Ps. door de kwaaltjes van de afgelopen periode heb ik eigenlijk zo goed als niet en nergens gereageerd, maar ik lees jullie berichten wel hoor! En nieuwe volgers: welkom!

Trouwalbum

Mensen die mij goed kennen weten dat ik het heel erg leuk vind om fotoalbum's te maken. Toen ik dus van Webprint een aanbod kreeg om één van hun producten te testen, was voor mij de keuze snel gemaakt: een fotoalbum. Ik vind het leuk om met beelden een verhaal te vertellen en gezien de 420 bruidsfoto's die we digitaal tot onze beschikking hebben, had ik al snel bedacht dat het een trouwalbum moest worden (http://www.webprint.nl/fotoalbum-maken/).

Uiteraard hebben wij via de bruidsfotograaf ook een prachtig album in ons bezit, maar hiervoor worden altijd een beperkt aantal foto's gebruikt. Reden genoeg dus om nog een trouwalbum te maken maar dan met extra veel foto's.

De software is heel gebruiksvriendelijk en je werkt online. Ideaal dus als je op andere plekken aan je fotoalbum wilt werken. Ik had thuis alle foto's geüpload, zodat ik tijdens mijn pauze op het werk ook lekker verder kon met het album, want eenmaal begonnen ben ik haast niet meer te stoppen :-)

Aangezien ik het belangrijk vond om heel veel foto's in het album te hebben, heb ik gekozen voor basispapier. Maar uiteraard is het ook mogelijk om gebruik te maken van fotopapier (mat/glans) tegen een meerprijs. Fotopapier heeft als voordeel dat het album vlak komt te liggen waardoor je een foto kan laten doorlopen op de volgende pagina.Verder heb je de keuze uit diverse soorten kaften en heb je ruime keus in afmetingen.

Ik heb gekozen voor een fotoalbum liggend maat XL (20x30 cm) - voor de foto heb ik Fabian geanonimiseerd. 

Wat mij opviel is dat je gelijk vanaf de binnenzijde van de kaft kunt beginnen. Vaak zie je dat je deze pagina's niet kunt bewerken, maar bij Webprint kan dat dus wel. Houd je hier persoonlijk niet van, dan kan je deze pagina's gewoon wit laten.

Hier zie je goed wat ik met basis- en fotopapier bedoel. Ik heb gekozen voor basispapier waardoor het album niet vlak ligt. Kies je voor fotopapier, dan ligt je fotoboek dus helemaal vlak. 

Je hebt ook heel veel mogelijkheden qua pagina-indeling. Ikzelf ben geen voorstander van teveel foto's op één pagina. Ik hanteer zelf altijd de regel maximaal vier foto's op één pagina. En zo zijn de standaard indelingen ook opgesteld. Variërend van één foto tot vier foto's per pagina. Daar houd ik van. Mocht je meer foto's op één pagina willen plaatsen, dan kan je zelf altijd nog fotokaders toevoegen. 

Mijn album bevat in totaal 82 pagina's en dus heel veel foto's. Precies zoals ik in gedachten had. Het papier is van prima kwaliteit, maar mocht je erg kritisch zijn, dan adviseer ik je fotopapier te nemen. Daar is de kwaliteit natuurlijk een stuk beter van. Het is maar net waar je naar op zoek bent, maar voor ieder is er dus wat wils.

Naast fotoalbums biedt Webprint nog heel wat anderen producten. Ze profileren zich dan ook als "de meest complete fotoservice". Denk bijvoorbeeld aan het maken van een foto op hout/aluminium/plexiglas/forex of een leuk fotogeschenk. Je kunt het zo gek niet bedenken of ze hebben het in hun assortiment. Mocht je een kijkje willen nemen, dan kan dat op www.webprint.nl. Wil je op de hoogte blijven van leuke (kortings)acties, dan kan je je via de website ook aanmelden voor de nieuwsbrief.

Ik ben in ieder geval erg blij met het trouwalbum en kan zo weer fijn terugkijken op een onvergetelijke dag!

Fijne zondag nog!

Liefs, Cynthia

Sfeer onder de veranda

Al geruime tijd had Fabian de wens om een schouw onder de veranda te maken. Daar wij binnen geen plek voor een schouw hebben, was dit voor mij een prima alternatief. Na de bruiloft is hij er volop mee aan de slag gegaan en met het resultaat ben ik erg tevreden!

Volgend jaar willen we de binnenzijde van de veranda een kleur geven. Naar alle waarschijnlijkheid een grijstint :-) en dan gaat ook het plafond eraan geloven. We hebben afgelopen zomer in ieder geval al veel schik gehad van onze schouw. 's Avonds lekker de kaarsjes aan en genieten van de lange zomeravonden.

En voor wat betreft het persoonlijke vlak: met mij gaat het heel erg goed. In de zomervakantie ben ik begonnen met afbouwen van de medicatie met als resultaat dat ik er sinds eind augustus helemaal vanaf ben. Ik had een hoop enge verhalen gehoord en gelezen dat je er maar niet zo vanaf kon komen dus was behoorlijk huiverig. Maar wellicht dat ik door de lage dosering of mijn eigen doorzettingsvermogen me er toch doorheen heb weten te slaan. Ook mijn huisarts stond mij geweldig bij! De angsten zullen nooit helemaal weggaan, maar ik heb geleerd hoe ermee om te gaan. Ook besteed ik er zo min mogelijk aandacht aan, omdat ik er niet continu mee bezig wil zijn. Ik wil het loslaten. En dat is me gelukt!

Hierdoor heb ik een hele poos niet geblogd en nog zal ik niet iedere week een berichtje plaatsen. Maar ik wil zeker wel blijven bloggen, maar dan zonder de druk dat ik van mezelf iedere week een bericht moet plaatsen.

Ik wens jullie allemaal een fijn weekend!

Liefs, Cynthia