dinsdag 23 december 2014

Gezinsuitbreiding


Zondag 12 oktober 2014 om 06.00 uur was het zover: een zwangerschapstest. Met mijn slaperige hoofd las ik de instructie en deed de test. En dan is het wachten geblazen. Toen er een tweede streepje in het scherm verscheen kon ik het niet geloven: zwanger! Om er zeker van te zijn dat ik niet gek was en de test mij niet in de maling nam deed ik er gelijk nog eentje met uiteraard hetzelfde resultaat. Wow, we worden papa en mama! Fabian moest nog even schakelen maar ik was al helemaal in de wolken.

De daarop volgende weken waren best zenuwslopend. Zou alles goed zijn? Waarom heb ik zoveel buikpijn? Op 7 november 2014 hadden we onze eerste afspraak bij de verloskundige staan en wat ging de tijd tot aan dat moment traag. Ik wist natuurlijk niet precies wat ik kon verwachten want dit is ons eerste kindje. Maar al snel werd ik "gezegend" met allerlei zwangerschapskwalen (ik heb ze bijna allemaal gehad!) waardoor ik me meer en zekerder zwanger voelde. Nu zeggen die kwalen natuurlijk helemaal niks, maar in mijn belevenis gaf het wat meer houvast en ook bevestiging dat ik nog steeds zwanger was. Alleen die misselijkheid (die bij mij de hele dag aanwezig was).. dat vond ik maar niks. Dus al snel heb ik de dokter gebeld voor tabletjes tegen zwangerschapsmisselijkheid die gelukkig een aanzienlijk deel van de misselijkheid hebben weggenomen.

En opeens is het dan toch gewoon 7 november 2014 geworden en mocht ik plaatsnemen voor de eerste echo. Ik bleek iets korter zwanger dan gedacht (ong. 7,5 week i.p.v. 8 weken) dus veel was er nog niet te zien, maar wel iets heel belangrijks: een kloppend hartje! Wat een opluchting. Toen Fabian dat zag was ook hij helemaal in de wolken. Hij wilde er denk ik eerst zeker van zijn dat alles goed zou zijn voordat hij zich echt ging verheugen.

Op 28 november 2014 hadden wij onze tweede echo en wat we toen zagen was onbeschrijfelijk. Onze kleine aap was druk aan het bewegen en aan het zwaaien met zijn armpjes en ging er op de juiste momenten goed voor liggen, zodat we hem of haar goed konden bekijken. Een prachtig gezicht! We hebben toen ook de "definitieve uitgerekende datum" te horen gekregen en dat is 23 juni 2015. Best bijzonder omdat 3 dagen later mijn overleden oma dan jarig zou zijn, dus wie weet wordt ons aapje wel op haar verjaardag geboren.

En nu ben ik inmiddels 14 weken zwanger en gaat het qua kwalen steeds beter. Mijn huid is nog wel een ramp (als ik de bakkerspraatjes moet geloven krijgen we dan dus een meisje?) en ook de misselijkheid is nog in lichte vorm aanwezig. Ook moet ik rekening houden met het feit dat ik gewoon sneller moe ben, maar dat vind ik niet zo rampzalig. En je weet ook waar je het allemaal voor doet, dus mag ik ook zeker niet (teveel) klagen.

Op 5 januari a.s. horen we of het een meisje of jongetje is d.m.v. een pretecho. En de uitkomst delen we dan ook met iedereen. Ik ben een erg nieuwsgierig persoon en wil het babykamertje natuurlijk wel leuk kunnen inrichten en dat gaat me makkelijker af als ik het geslacht weet. De kamer zal niet knalblauw of knalroze worden hoor, maar her en der wat accenten waardoor het duidelijk is dat het ofwel een jongenskamer ofwel een meisjeskamer is. Het zal in ieder geval stoer en een beetje industrieel worden. En met de gewonnen cadeaubon van Seizoen en Stijl (Facebook actie) kan ik vast en zeker al wat moois op de kop tikken :-)

Alleen de naam, die zeggen we niet. Er moet toch iets een verassing blijven!

Ik hoop dat voor iedereen 2015 een heel mooi jaar mag worden, vol gezondheid, liefde en geluk! Fijne feestdagen!

Liefs, Cynthia

Ps. door de kwaaltjes van de afgelopen periode heb ik eigenlijk zo goed als niet en nergens gereageerd, maar ik lees jullie berichten wel hoor! En nieuwe volgers: welkom!