Gezinsuitbreiding

Zondag 12 oktober 2014 om 06.00 uur was het zover: een zwangerschapstest. Met mijn slaperige hoofd las ik de instructie en deed de test. En dan is het wachten geblazen. Toen er een tweede streepje in het scherm verscheen kon ik het niet geloven: zwanger! Om er zeker van te zijn dat ik niet gek was en de test mij niet in de maling nam deed ik er gelijk nog eentje met uiteraard hetzelfde resultaat. Wow, we worden papa en mama! Fabian moest nog even schakelen maar ik was al helemaal in de wolken.

De daarop volgende weken waren best zenuwslopend. Zou alles goed zijn? Waarom heb ik zoveel buikpijn? Op 7 november 2014 hadden we onze eerste afspraak bij de verloskundige staan en wat ging de tijd tot aan dat moment traag. Ik wist natuurlijk niet precies wat ik kon verwachten want dit is ons eerste kindje. Maar al snel werd ik "gezegend" met allerlei zwangerschapskwalen (ik heb ze bijna allemaal gehad!) waardoor ik me meer en zekerder zwanger voelde. Nu zeggen die kwalen natuurlijk helemaal niks, maar in mijn belevenis gaf het wat meer houvast en ook bevestiging dat ik nog steeds zwanger was. Alleen die misselijkheid (die bij mij de hele dag aanwezig was).. dat vond ik maar niks. Dus al snel heb ik de dokter gebeld voor tabletjes tegen zwangerschapsmisselijkheid die gelukkig een aanzienlijk deel van de misselijkheid hebben weggenomen.

En opeens is het dan toch gewoon 7 november 2014 geworden en mocht ik plaatsnemen voor de eerste echo. Ik bleek iets korter zwanger dan gedacht (ong. 7,5 week i.p.v. 8 weken) dus veel was er nog niet te zien, maar wel iets heel belangrijks: een kloppend hartje! Wat een opluchting. Toen Fabian dat zag was ook hij helemaal in de wolken. Hij wilde er denk ik eerst zeker van zijn dat alles goed zou zijn voordat hij zich echt ging verheugen.

Op 28 november 2014 hadden wij onze tweede echo en wat we toen zagen was onbeschrijfelijk. Onze kleine aap was druk aan het bewegen en aan het zwaaien met zijn armpjes en ging er op de juiste momenten goed voor liggen, zodat we hem of haar goed konden bekijken. Een prachtig gezicht! We hebben toen ook de "definitieve uitgerekende datum" te horen gekregen en dat is 23 juni 2015. Best bijzonder omdat 3 dagen later mijn overleden oma dan jarig zou zijn, dus wie weet wordt ons aapje wel op haar verjaardag geboren.

En nu ben ik inmiddels 14 weken zwanger en gaat het qua kwalen steeds beter. Mijn huid is nog wel een ramp (als ik de bakkerspraatjes moet geloven krijgen we dan dus een meisje?) en ook de misselijkheid is nog in lichte vorm aanwezig. Ook moet ik rekening houden met het feit dat ik gewoon sneller moe ben, maar dat vind ik niet zo rampzalig. En je weet ook waar je het allemaal voor doet, dus mag ik ook zeker niet (teveel) klagen.

Op 5 januari a.s. horen we of het een meisje of jongetje is d.m.v. een pretecho. En de uitkomst delen we dan ook met iedereen. Ik ben een erg nieuwsgierig persoon en wil het babykamertje natuurlijk wel leuk kunnen inrichten en dat gaat me makkelijker af als ik het geslacht weet. De kamer zal niet knalblauw of knalroze worden hoor, maar her en der wat accenten waardoor het duidelijk is dat het ofwel een jongenskamer ofwel een meisjeskamer is. Het zal in ieder geval stoer en een beetje industrieel worden. En met de gewonnen cadeaubon van Seizoen en Stijl (Facebook actie) kan ik vast en zeker al wat moois op de kop tikken :-)

Alleen de naam, die zeggen we niet. Er moet toch iets een verassing blijven!

Ik hoop dat voor iedereen 2015 een heel mooi jaar mag worden, vol gezondheid, liefde en geluk! Fijne feestdagen!

Liefs, Cynthia

Ps. door de kwaaltjes van de afgelopen periode heb ik eigenlijk zo goed als niet en nergens gereageerd, maar ik lees jullie berichten wel hoor! En nieuwe volgers: welkom!

Trouwalbum

Mensen die mij goed kennen weten dat ik het heel erg leuk vind om fotoalbum's te maken. Toen ik dus van Webprint een aanbod kreeg om één van hun producten te testen, was voor mij de keuze snel gemaakt: een fotoalbum. Ik vind het leuk om met beelden een verhaal te vertellen en gezien de 420 bruidsfoto's die we digitaal tot onze beschikking hebben, had ik al snel bedacht dat het een trouwalbum moest worden (http://www.webprint.nl/fotoalbum-maken/).

Uiteraard hebben wij via de bruidsfotograaf ook een prachtig album in ons bezit, maar hiervoor worden altijd een beperkt aantal foto's gebruikt. Reden genoeg dus om nog een trouwalbum te maken maar dan met extra veel foto's.

De software is heel gebruiksvriendelijk en je werkt online. Ideaal dus als je op andere plekken aan je fotoalbum wilt werken. Ik had thuis alle foto's geüpload, zodat ik tijdens mijn pauze op het werk ook lekker verder kon met het album, want eenmaal begonnen ben ik haast niet meer te stoppen :-)

Aangezien ik het belangrijk vond om heel veel foto's in het album te hebben, heb ik gekozen voor basispapier. Maar uiteraard is het ook mogelijk om gebruik te maken van fotopapier (mat/glans) tegen een meerprijs. Fotopapier heeft als voordeel dat het album vlak komt te liggen waardoor je een foto kan laten doorlopen op de volgende pagina.Verder heb je de keuze uit diverse soorten kaften en heb je ruime keus in afmetingen.

Ik heb gekozen voor een fotoalbum liggend maat XL (20x30 cm) - voor de foto heb ik Fabian geanonimiseerd. 

Wat mij opviel is dat je gelijk vanaf de binnenzijde van de kaft kunt beginnen. Vaak zie je dat je deze pagina's niet kunt bewerken, maar bij Webprint kan dat dus wel. Houd je hier persoonlijk niet van, dan kan je deze pagina's gewoon wit laten.

Hier zie je goed wat ik met basis- en fotopapier bedoel. Ik heb gekozen voor basispapier waardoor het album niet vlak ligt. Kies je voor fotopapier, dan ligt je fotoboek dus helemaal vlak. 

Je hebt ook heel veel mogelijkheden qua pagina-indeling. Ikzelf ben geen voorstander van teveel foto's op één pagina. Ik hanteer zelf altijd de regel maximaal vier foto's op één pagina. En zo zijn de standaard indelingen ook opgesteld. Variërend van één foto tot vier foto's per pagina. Daar houd ik van. Mocht je meer foto's op één pagina willen plaatsen, dan kan je zelf altijd nog fotokaders toevoegen. 

Mijn album bevat in totaal 82 pagina's en dus heel veel foto's. Precies zoals ik in gedachten had. Het papier is van prima kwaliteit, maar mocht je erg kritisch zijn, dan adviseer ik je fotopapier te nemen. Daar is de kwaliteit natuurlijk een stuk beter van. Het is maar net waar je naar op zoek bent, maar voor ieder is er dus wat wils.

Naast fotoalbums biedt Webprint nog heel wat anderen producten. Ze profileren zich dan ook als "de meest complete fotoservice". Denk bijvoorbeeld aan het maken van een foto op hout/aluminium/plexiglas/forex of een leuk fotogeschenk. Je kunt het zo gek niet bedenken of ze hebben het in hun assortiment. Mocht je een kijkje willen nemen, dan kan dat op www.webprint.nl. Wil je op de hoogte blijven van leuke (kortings)acties, dan kan je je via de website ook aanmelden voor de nieuwsbrief.

Ik ben in ieder geval erg blij met het trouwalbum en kan zo weer fijn terugkijken op een onvergetelijke dag!

Fijne zondag nog!

Liefs, Cynthia

Sfeer onder de veranda

Al geruime tijd had Fabian de wens om een schouw onder de veranda te maken. Daar wij binnen geen plek voor een schouw hebben, was dit voor mij een prima alternatief. Na de bruiloft is hij er volop mee aan de slag gegaan en met het resultaat ben ik erg tevreden!

Volgend jaar willen we de binnenzijde van de veranda een kleur geven. Naar alle waarschijnlijkheid een grijstint :-) en dan gaat ook het plafond eraan geloven. We hebben afgelopen zomer in ieder geval al veel schik gehad van onze schouw. 's Avonds lekker de kaarsjes aan en genieten van de lange zomeravonden.

En voor wat betreft het persoonlijke vlak: met mij gaat het heel erg goed. In de zomervakantie ben ik begonnen met afbouwen van de medicatie met als resultaat dat ik er sinds eind augustus helemaal vanaf ben. Ik had een hoop enge verhalen gehoord en gelezen dat je er maar niet zo vanaf kon komen dus was behoorlijk huiverig. Maar wellicht dat ik door de lage dosering of mijn eigen doorzettingsvermogen me er toch doorheen heb weten te slaan. Ook mijn huisarts stond mij geweldig bij! De angsten zullen nooit helemaal weggaan, maar ik heb geleerd hoe ermee om te gaan. Ook besteed ik er zo min mogelijk aandacht aan, omdat ik er niet continu mee bezig wil zijn. Ik wil het loslaten. En dat is me gelukt!

Hierdoor heb ik een hele poos niet geblogd en nog zal ik niet iedere week een berichtje plaatsen. Maar ik wil zeker wel blijven bloggen, maar dan zonder de druk dat ik van mezelf iedere week een bericht moet plaatsen.

Ik wens jullie allemaal een fijn weekend!

Liefs, Cynthia

Bruiloft

Anderhalf jaar hebben we ernaar uitgekeken; onze bruiloft. En vrijdag 6 juni 2014 was het dan zover. De weersverwachtingen waren heel wisselend. De ene dag hadden we 80% kans op neerslag en de volgende dag maar 10%. En hoe moeilijk het ook is, op het weer heb je toch geen invloed. Maar gelukkig scheen de zon en hadden we die dag een aangename temperatuur van rond de 25 graden.

Om 06.00 uur kwam mijn moeder mij wakker maken. "Cynthia je moet opstaan en douchen want Melissa is zo hier". En ondanks het feit dat ik absoluut geen ochtendmens ben, wist ik mezelf uit bed te hijsen en stapte onder de douche. Om 06.30 uur was ik beneden en kon het klaarmaken beginnen. Zenuwen had ik helemaal niet. Ik had me er al anderhalf jaar druk om gemaakt en vanaf het moment van opstaan heb ik die spanningen losgelaten, wat een verademing.

Om 11.00 uur zou Fabian mijn kant op komen. Op dat moment begon het wel even te kriebelen. Hoe zou hij eruit zien? Wat vindt hij van mijn jurk? En wat voor boeket zou Seizoen en Stijl hem meegegeven hebben? Ik stuiterde door de woonkamer van nieuwsgierigheid. En toen was het moment daar. Ik verstopte me, zodat hij me niet door het raam kon zien. En het duurde maar en het duurde maar.. ik dacht wanneer gaat die bel nou? Bleek dat hij de bloemen in de auto had laten liggen. Maar niet lang daarna ging gelukkig de bel. Toen ik de deur opende stond hij daar met het boeket in de hand en precies zoals ik gehoopt had. Niet strak in pak, maar wel netjes. Ook hij was helemaal verrast door mijn jurk. Maar dan wel op de goede manier.

Na de nodige foto's bij het ouderlijk huis zijn we naar de Blauwe Kamer vertrokken. Wat een prachtig natuurgebied. En wat een mooie plek voor bruidsfoto's. Soms was het survivallen door het natuurgebied met de hakken die ik aan had, maar gelukkig heeft het mooie foto's opgeleverd.

Na de fotoshoot was het tijd om naar 't Veerhuis te gaan voor de ceremonie. Op het liedje "A thousand years part 2" van Christina Perry heeft mijn vader mij weggeven. Aan het einde van de ceremonie was het uiteraard tijd voor het confetti gooien. Nou ze hadden ons goed te pakken, ik vond 's avonds nog confetti :-) Vervolgens was het tijd voor het snijden van de bruidstaart en als ik ergens niet goed in ben, is het wel het snijden van taart. Maar dit keer ging het verrassend goed. Wellicht door de hulp van Fabian.

De rest van de middag hebben we heerlijk van het weer genoten met de nodige hapjes en drankjes en om 17.00 uur was het tijd voor een heerlijk 3-gangen diner. We hebben expres voor een ontspannen dagindeling gekozen zodat je niet van het één naar het ander hoeft te haasten. We konden van alle momenten van de dag dan ook enorm genieten. Om 20.00 uur was de ontvangst voor de avondgasten en om 21.00 uur ging het feest van start door middel van onze openingsdans op het nummer "Be my baby" van The Ronettes. De avond vloog voorbij en voordat we het doorhadden was het al tijd voor onze einddans. Die was op het nummer "Time of my life" van Bill Medley en Jennifer Warnes. Ik waande me even Baby uit mijn lievelingsfilm Dirty Dancing ;-)

Uiteraard deel ik ook wat foto's met jullie. Fabian zal hier echter niet duidelijk zichtbaar op zijn, omdat hij graag op de achtergrond blijft. Maar dat mag de pret hoop ik niet drukken.

Voor nu wens ik jullie nog een fijne avond en alvast een goed weekend. Morgen ben ik lekker een dag vrij, dus kan ik weer heerlijk jullie blogs gaan lezen!

Liefs, Cynthia

Onze vernieuwde kast

Een hele poos heb ik lopen stoeien met onze servieskast. Wat ik ook deed, ik kreeg het niet leuk ingericht. Door een gebrek aan overige kastruimte, stond de servieskast ook veel te vol waardoor het geheel rommelig oogde. Een tijdje terug kreeg ik ineens het idee om het glas uit te deurtjes te halen en ze dicht te laten maken. Fabian verklaarde me in eerste instantie voor gek en benadrukte dat ik dan niet zomaar terug zou kunnen. Maar ik was er zeker van en zodoende heeft Fabian de deurtjes bij een timmerman gebracht. Omdat de onderste deurtjes wel al dicht waren, moesten de bovendeurtjes er precies hetzelfde uit komen te zien. En dat is de timmerman meer dan goed gelukt. En als je dan toch bezig bent.. dan ook gelijk maar een ander kleurtje.

En zo zag de kast er eerst uit:

Wat een ander gezicht he? De kast is nu veel minder aanwezig en ik heb er absoluut geen spijt van.

Dat gezegd hebbende wil ik jullie bedanken voor de condoleances en felicitaties. Heel dubbel als je die woorden naast elkaar typt, helaas was het niet anders. Maar jullie woorden deden mij goed en zoals ik in mijn vorige post al schreef was het goed zo.

De foto's van de bruiloft krijg ik als het goed is aankomend weekend binnen, dus daar zal ik op korte termijn nog een post over schrijven. Ben erg nieuwsgierig naar hoe de foto's zijn geworden.

En nu was ik voornemens al jullie berichten te gaan lezen, maar gaat er iets niet helemaal goed bij Blogger.. Ik krijg maar één bericht te zien in mijn leeslijst. Ik heb al wat gegoogled en er zijn meer mensen met dit probleem. Hopelijk wordt er snel aan gewerkt, zodat we allemaal gezellig verder kunnen met bloggen :-)  

Ik wens jullie een fijne week!

Liefs, Cynthia

Afscheid nemen

Op 18 mei rond 02.30 uur kregen wij een telefoontje. Het ging niet goed met mijn oma en de situatie was dusdanig slecht dat als je nog afscheid wilde nemen, je meteen moest vertrekken want volgens de arts zou het niet lang meer duren. De hele familie was in een mum van tijd in Wageningen, bij het Indonesische verzorgingstehuis. Oma was niet echt meer bij en we zagen dat ze aan het vechten was, aan het vechten tegen de pijn. Op 10 april was ze namelijk gevallen waarbij ze haar heup brak. En hoewel de operatie goed was verlopen en het revalideren ook, was ze niet meer de oude. Ze ging steeds minder eten en drinken en ze gaf aan dat ze het wel goed vond zo. Omdat ze zo aan het vechten was tegen de pijn is er - in overleg met de arts - besloten haar morfine te geven. Ze werd meteen rustiger, alsof ze sliep. Naarmate de dag vorderde zakte ze steeds meer weg. Haar adempauzes werden ook langer. De volgende ochtend, 19 mei om 09.20 uur, is ze van ons heengegaan. Ze mocht 90 jaar worden. Ze was omringd door bijna al haar kinderen en kleinkinderen op het moment dat het gebeurde.

Ik was er altijd van overtuigd dat zodra mijn oma zou komen te overlijden, mijn wereld compleet zou instorten. Vaak hoorde ik om mij heen dat je in zulke situaties ook juist kracht kunt vinden. Daar geloofde ik niet in, totdat dit mij ook overkwam. Natuurlijk had ik het zwaar en natuurlijk had ik gewild dat ze 150 zou worden maar mijn oma mocht 90 worden en is eigenlijk nooit ziek geweest. Als je alle verhalen van vandaag de dag hoort, wil je er alleen maar voor tekenen om zo heen te mogen gaan. En mijn oma vond het ook goed zo, hetgeen voor mij een troostende gedachte was.

Ik had (gelukkig) nog nooit een overlijden in eigen familie meegemaakt dus wist niet precies hoe al het regelwerk zou gaan verlopen, maar mijn familie wist hoe te handelen. Ik voelde een enorme drang om ook mee te helpen en mijn familie gaf mij hiervoor alle ruimte. Zo heb ik het gedichtje uitgezocht voor op de kaart, heb ik samen met mijn tante het levensverhaal van oma op papier gezet, de bloemstukken uitgezocht, helpen kiezen met de muziek.. Maar dit alles was voor mij nog niet genoeg. Tijdens de afscheidsdienst heb ik het levensverhaal van mijn oma voorgedragen en later ook nog een gedichtje, dit was mijn laatste eerbetoon aan oma.

Het verlies was er al voor het einde 
de rouw voordat het afscheid kwam
toen die onzekere verwarring
bezit van je gedachten nam
Vaak zullen we je nog tegenkomen 
met wat je was en wat je zei
Je bent wel van ons weggenomen 
maar een stuk van jou blijft altijd heel dichtbij

-

Lieve oma, 

Afgelopen maandag heb jij deze wereld verlaten
Ik zou zo graag nog eens met je praten
Dan zou ik je vertellen hoeveel ik van je hou
En dat ik zo heb genoten
Van alle jaren samen met jou
We hebben veel gelachen en gepraat
Over vroeger, over nu, over ooit
Oma, jou vergeten kan en zal ik nooit
Je bent en blijft mijn lieve oma 
Voor nu en voor altijd
En ook al ben je niet meer bij me
In mijn hart raak ik je nooit meer kwijt 

Omdat het al een poosje slecht ging voelde ik dat ze onze bruiloft op 6 juni waarschijnlijk niet meer mee zou maken. Op 17 mei ging ik naar d'r toe met m'n iPad met daarop een foto van mij in de trouwjurk, zodat ze mij toch nog kon zien en ik dit moment met haar kon delen. Ze vond mijn jurk mooi en klapte in d'r handen. Voor mij een onvergetelijk moment. Ook hebben we nog wat foto's gemaakt van ons samen, foto's die mij (nu al helemaal) heel dierbaar zijn.

Inmiddels is het 12 juni en ben ik alweer bijna een week getrouwd. Mensen hebben mij na het overlijden van mijn oma vaak gezegd "wel dubbel zo met de bruiloft he?!". En het was zeker moeilijk, maar ik kan in alle eerlijkheid zeggen dat ik er vrede mee heb. En doordat ik ook erg betrokken ben geweest bij het regelen van het afscheid, heb ik een stukje van het verdriet ook kunnen verwerken en een plekje kunnen geven. De laatste momenten die ik met oma heb gehad pakt niemand meer af en voor die momenten ben ik erg dankbaar!

En na een lange blogpauze heb ik nu weer de tijd en de zin om foto's te maken, want natuurlijk is hier in huis weer het een en ander verandert. Vandaag ben ik nog bij de Zomerfair geweest van S&S en ben natuurlijk niet met lege handen naar huis gegaan. Een gedeelte van de aankopen bewaar ik echter wel voor een volgende post ;-) eveneens als een kort verslagje van onze trouwdag (waarbij wij overigens perfect weer hadden!).

Het buikkastje van de oma van Fabian hebben we voorzien van een mooie grijze kleur (kastje was voorheen wit). 

Zien jullie iets nieuws? Ja ja, nieuwe lampen! Van de collega's van Fabian kregen we voor de bruiloft een nieuwe lamp cadeau (deze stonden al een hele poos op mijn wensenlijstje hihi). De volgende dag zijn we gelijk de tweede gaan bestellen, zodat we niet te lang met "maar" één lamp zouden zitten. Vandaag hebben we de tweede opgepikt en heeft manlief 'm meteen opgehangen. Ik ben er heel blij mee!

En dan toch nog iets "bruiloft-gerelateerd". Ik kon op internet maar niet het perfecte bruidsboeket vinden, dus ben ik naar S&S gegaan en heb daarbij mijn kleurkeuze doorgegeven (zalm) met daarbij twee foto's van wat enigszins in de buurt kwam en gezegd dat ze vrij spel krijgen om een mooi boeket te maken. En wat hebben ze dat gedaan zeg, prachtig!! Ook de wijze waarop het bij Fabian werd aangeleverd was helemaal in S&S-stijl. 

Zo was het boeket verpakt, net een cadeautje toch? Ik moest er de volgende dag wel een foto van maken :-)

In een volgende post zal ik de grote kast op de foto zetten, want die is inmiddels ook helemaal klaar en onherkenbaar geworden.

En last but not least: 100+ volgers!!!! Ontzettend leuk dat jullie mij willen volgen. Het is een poosje stil geweest, maar daar hoop ik toch weer verandering in te brengen. En nu ik meer dan 100 volgers heb, is het wel zo leuke en give-away te organiseren. Ik ga eens iets leuks bedenken, wordt vervolgd!!

Liefs, Cynthia

Even terug van weggeweest

Het is bijna drie maanden geleden dat ik voor het laatst een berichtje heb geplaatst en die maanden zijn voorbij gevlogen. Het was voor mij een goede zet om even een stapje terug te doen en nog zal ik voorlopig niet volop actief zijn. Als secretaresse ben je de hele dag druk met van alles en nog wat en fungeer je ook als een soort van agenda. Dit onthouden, dat onthouden.. allemaal prima. Als ik thuis kom hebben we onze sociale agenda, het huishouden en dan ook nog de organisatie van de bruiloft. En dat is allemaal heel leuk hoor (behalve het huishouden dan), maar het werd allemaal wel heel onrustig zo, met als resultaat even een stapje terug van het bloggen. Ik wilde al m'n energie benutten voor het organiseren van de bruiloft. Trouwbedankjes inpakken, de uitnodigingen in de enveloppen doen, corsages regelen, confettipotjes maken, aankleding bedenken en ga zo maar door. Het leven van een controlfreak gaat niet altijd over rozen, want ik wilde alles zelf doen. En dat gaat natuurlijk mis. Overdag werk ik nagenoeg fulltime en met al het voorgaande had ik er nog een fulltime baan bij in de avonduren en in de weekenden. Dat hakte er mentaal en fysiek (m'n nek zat helemaal vast) wel flink in.

Nog iets minder dan zes weken te gaan en dan is het zover en ik heb het allemaal losgelaten. Wat een heerlijk gevoel. Wat ik geregeld wil hebben, heb ik geregeld en de rest gaat zoals het gaat. Ik heb toch niet overal de controle over.

Ook heb ik de afgelopen maanden geen last meer gehad van angst- en paniekaanvallen. Hoe het er nu naar uitziet, mag ik eind augustus gaan afbouwen met de medicijnen. Prima maand om af te bouwen, want als het goed is hebben we dan nog mooi weer en dat heeft op mij weer een positieve werking.

Vandaag had ik ineens weer zin om m'n camera erbij te pakken en heb ik wat foto's geschoten.

Dit toefje heb ik nog van de "on route" van Seizoen en Stijl en is dus helemaal gedroogd. Ik ben er nog steeds blij mee.

Natuurlijk ben ik de afgelopen tijd gewoon naar mijn lievelingswinkel geweest. Zo heb ik de potten in de keuken opnieuw laten opmaken. Hier zaten eerst druiventakken in met mos (en dat mos was helemaal geel geworden, staat vol in de zon en ik vergeet zoiets ook gewoon van water te voorzien, oeps) maar daar waren we op uitgekeken en het zag er niet meer uit, dus hup naar Ochten. Nu zitten er mooie takken in met eucalyptus. Ook heb ik gevraagd of ze voor mij het bruidsboeket willen maken. Ik heb hierbij alleen de kleuren doorgeven en het model boeket wat ik mooi vind, maar verder niets. Maar hier hoef ik me natuurlijk niet druk om te maken, want het is niet voor niets mijn lievelingswinkel. 

Zoals in mijn post van 15 december 2013 aangegeven (zie hier) had ik weer wat geks bedacht met onze servieskast. Glas eruit, deurtjes dichtmaken en de kast voorzien van een mooie donkere kleur. Eergisteren kreeg Fabian de deurtjes mooi dicht terug dus hij moest en zou vandaag de kast voorzien van een eerste laag verf. Hier alvast een sneak preview:

Hoewel er nog een laag verf op moet, ben ik nu al enorm blij met het resultaat. Het oogt nu veel rustiger.

Zo dit waren mijn bezigheden van de afgelopen tijd. Er waren wat mensen die mij een mailtje hadden gestuurd hoe het met mij ging (waarop ik laat reageerde, sorry!). Dit was zo leuk om te lezen, nogmaals dank! Dat vind ik toch wel het leuke van bloggen. Je kent elkaar niet "echt", maar toch leef je mee. Ook zie ik dat er weer wat volgers bij zijn gekomen, leuk en welkom!

Liefs, Cynthia

Drukte

Januari en februari zijn bij ons hele drukke maanden. Bijna iedere week hebben we een verjaardag. Dit jaar is het nog eens extra druk. Fabian is natuurlijk bezig met het schilderwerk en ik met de voorbereidingen voor de bruiloft.

Zoals beloofd in mijn vorige post, het resultaat van de trap die een goede vriend van ons heeft geschilderd. De trap is geschilderd met de vloerverf van Carte Colori in de kleur Gritti.

En zo was het dus eerst:

De trap valt nu veel minder op in de kamer, ben er echt heel blij mee.

In januari hebben wij ook onze getuigen gevraagd. Fabian zijn ouders en ik mijn ouders. En omdat ik nu eenmaal graag creatief bezig ben, vond ik het wel zo leuk om ze op een leuke manier te vragen.

Voor mijn moeder heb ik een "moeder & dochter" boek gemaakt. Met foto's van haar jeugd, mijn jeugd en foto's van ons samen. Het was een fiks klusje, maar ik vond het heerlijk om te doen.

(mijn moeder vindt het denk ik niet zo leuk om op internet te staan, vandaar even "wazig" gemaakt)

Natuurlijk zei mijn moeder meteen ja op mijn vraag. Ze is ook helemaal trots op het boek :-)

Mijn vader.. ja die heb ik op een andere manier gevraagd haha. Hij drinkt graag een biertje, dus heb ik hem verrast met zijn "eigen" biermerk.

Ook dit cadeautje werd leuk ontvangen en staat nu bij mijn ouders thuis op de kast te pronken.. al is dat meer het werk van mijn moeder hihi. 

Fabian is niet zo van het creatieve.. dus ook voor hem bedacht ik wat. Voor zijn moeder heb ik een taart gemaakt via hema.nl 

(ook Fabian blijft liever anoniem)

Op de foto is het niet goed te zien (met m'n mobieltje gemaakt), maar de taart was knalgeel. Lievelingskleur van zijn moeder. Ze was er dan ook erg blij mee!

Voor de vader van Fabian (die woont in Duitsland) wilde ik ook wat leuks bedenken. Maar voordat ik er erg in had, had Fabian z'n vader al aan de telefoon gevraagd. Mannen he.. Ach ja!

Afgelopen woensdag was het onze anniversary. Zeven jaar samen, wat vliegt de tijd! En voor het eerst in al die jaren, had ik geen verassing voor Fabian.. Ik ben zo druk met de bruiloft, dat ik er geen tijd voor kon vinden. Voelde me er wel schuldig om, maar Fabian vond het niet zo'n probleem en begreep het wel. Hij is 20 februari a.s. jarig, dus pak ik dan wel uit ;-).

Maar afgelopen woensdag stond ineens het busje van Seizoen en Stijl bij m'n werk voor de deur. Ik zag de eigenaresse uitstappen en ze pakte iets heel groots uit het busje.. En ze kwam naar binnen: "Volgens mij is dit voor jou?!". Ik heb geen idee meer hoe ik reageerde, ik was zo verrast. Hij had dus een gigantische krans laten bezorgen!! En toen zei Corine "Er komt nog meer hoor!". Ik dacht "Nog meer? Wow!". En toen kwam er nog een prachtige bos rozen.

We hadden het al eerder gehad over een grote krans voor boven bij de trap en dat heeft 'ie dus onthouden. Hij hangt er echt prachtig. 

Zeven rode rozen en één witte voor het komende jaar. Heel erg mooi!

Gelukkig is het dus allemaal wel leuke drukte. Deze maand gaan we nog naar de theatertour van So You Think You Can Dance, gaan we in ondertrouw en vieren we Valentijnsdag en Fabian zijn verjaardag. Een en al feest!

Vandaag was ik ook nog even bij de consumentendag van Meet the Masters of Interior, wat erg gezellig was. Het was wel erg druk, maar dat kan je de mensen ook niet kwalijk nemen. Iedereen wilde natuurlijk een kijkje gaan nemen bij al die prachtige interieurs. Ook heb ik Lia van I found my home ontmoet. Blijft toch gek als je iemand dan ineens "in het echt" ziet, maar wel hartstikke leuk. Dus Lia: leuk je ontmoet te hebben!

Nu ga ik lekker op de bank hangen met de tv aan. Voor mij echt ontspanning. Morgen in de pauze ga ik al jullie blogs langs, want ik heb een kleine achterstand door de drukte. Maar dan heb ik in ieder geval genoeg te lezen en te bekijken, heerlijk.

Fijne week allemaal!

Liefs, Cynthia

Ps. Ik zag dat er wat nieuwe volgers bij zijn gekomen, welkom!! Leuk dat jullie mij willen volgen :-) Op naar de 100!